29 دي سال 84  ويلاگ اشكها و لبخندها راه اندازي شد .

امروز برگشتم به سالهاي قبل و مطالب را يكي يكي مرور كردن ...در اين چند سال سعي كردم ارتباط نزديكي با مخاطبانم داشته باشم يك ارتباط حرفه اي منظورم از نقطه نظر مددكاري اجتماعي است آنقدر كه گاها ايميلهايي جهت مشاوره و پيگيري داشتم كه منجر به ارتباط چهره به چهره بود و يا تماس تلفني  .

در اين چند سال  دوستان اينترنتي خوبي پيدا كردم .در اين چند سال  از مشكلات و مسائل اجتماعي در قالب خاطرات و اتفاقات روزمره نوشتم چرا كه فكر مي كنم تاثيرش خيلي بيشتر باشد گاها لا به لاي مطالب مقاله و يا تحقيقي و يا شعر و يا خاطرات زندگي خودم را نوشتم و اينكه هميشه صادقانه و از دل نوشتم از دل نوشتم تا بردل بنشيند.

شاید امسال کارنامه خوبی نداشتم بیشتر یاداشتهای روزانه یک مددکار اجتماعی آن هم کسی مثل من و امسال من با غمهای مردم است به خصوص خانواده هایی که دارای فرزند معلول ذهنی هستند چرا که نوع کارم این است و نوشتن این غمها خیلی سخت است . پس دوست من اگر کم گذاشتم بیشتر علتش همین بوده است .

حال دوست من نوبت توست كه مرا راهنمايي كني . آيا همين روند را ادامه دهم يا اينكه ....هر پيشنهاد و انتقادي داري بنويس و مطمئن باش مرا در راهي كه در پيش گرفتم كمك كرده ايي پس تو امروز مددكار من باش .

خوشحالم دوست من که هنوز با تو هستم .هفت سالگی مبارک .